Freitagsansprache

Die Verehrung Gottes und die Dankbarkeit Ihm gegenüber  

Lob gebührt Allâh, dem Erhabenen. Wir preisen Ihn, bitten Ihn um Unterstützung, Rechtleitung und Vergebung. Möge Allâh uns vor dem Begehen von Sünden beschützen. Derjenige, der von Gott rechtgeleitet wurde, wird nicht in die Irre gehen und derjenige, der von Gott in die Irre geleitet wurde, wird keine Rechtleitung finden. Ich bezeuge, dass es keinen Gott außer Allâh gibt, dem Einzigen, Der keinen Teilhaber hat und Dem nichts und niemand gleicht. Und ich bezeuge, dass unser geehrter, geliebter und großartiger Prophet Muhammad Diener und Gesandter Gottes ist. Er überbrachte die Botschaft und ermahnte die Gemeinschaft, möge Allâh ihn mehr als alle anderen Propheten belohnen. O Allâh, gebe dem Propheten Muhammad und seinen Âl einen höheren Rang, so wie Du dem Propheten Ibrâhîm und seinen Âl einen hohen Rang gegeben hast. Und gebe dem Propheten Muhammad und seinen Âl Segen, so wie Du dem Propheten Ibrâhîm und seinen Âl Segen gegeben hast. Du bist Derjenige, Der mit vollkommener Macht und Gnade beschrieben wird und Derjenige, Der das Recht hat, gepriesen zu werden.

Sodann, Allâhu Ta^âlâ sagt in der Sûrah al-An^âm, Âyât 102-103:

﴿ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖ فَٱعۡبُدُوهُۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ وَكِيلٞ ١٠٢ لَّا تُدۡرِكُهُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَهُوَ يُدۡرِكُ ٱلۡأَبۡصَٰرَۖ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ ١٠٣﴾

Die Bedeutung lautet: Er ist Allâh – euer Schöpfer. Es gibt keinen Gott außer Ihm, dem Schöpfer aller Dinge; so betet nur Ihn an. Seiner Allmacht unterliegt alles. Die Geschöpfe erfassen Ihn nicht, und Er weiß alles über sie. Und Er ist al-Latîf und al-Khabîr.

Brüder im Islam, möge Gott euch gnädig sein, wisst, dass wir verpflichtet sind, Gott, Der uns erschaffen und uns viele Gaben beschert hat, anzubeten und nicht zu verleugnen, Ihm gegenüber gehorsam zu sein und keine Sünden zu begehen, Ihm zu danken und Ihm nicht zu widersprechen; und wisst, dass wir trotz der Plagen und der Heimsuchungen in vielen Gottesgaben schwelgen.

Allâhu Ta^âlâ sagt in der Sûrah An-Nahl, Âyah 19:

﴿وَإِن تَعُدُّواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ لَا تُحۡصُوهَآ﴾

Die Bedeutung lautet: Und wenn ihr die Gottesgaben aufzählen wollt, so werdet ihr sie nicht vollständig aufzählen können.

Alle Gaben, die wir erhalten, sei es die Gesundheit, die religiöse und körperliche Unversehrtheit, die Kinder, der Reichtum und die Genüsse, hat Allâh uns beschert.

Brüder im Islam, ihr wisst, dass die einzige Sünde, die Allâh demjenigen, der stirbt, ohne sie bereut zu haben, nie vergibt, der Unglaube ist. Deshalb haben wir stets vor dem Unglauben gewarnt und werden dieses, so Gott will, solange wir leben weiterhin tun – aus Fürsorge den Menschen gegenüber. Wer uns diesbezüglich kritisiert, hat den Fehler bei sich selbst zu suchen. Wir warnen vor dem Unglauben in der Hoffnung, von Allâh belohnt zu werden und zu den Gewinnern zu gehören.

Der Anstand gebietet es, demjenigen, der einem Gutes getan hat, mit Dankbarkeit und Freundlichkeit zu begegnen, deswegen ist es häufig zu beobachten, dass Menschen einander für einzelne Wohltaten ein Leben lang danken, selbst wenn es sich nur um eine einmalige finanzielle Hilfe handelte, die zurückgezahlt wurde. Es ist umso wichtiger, dass du deinem Schöpfer für die vielen Gaben, die Er dir beschert hat, dankst.

Allâhu Ta^âlâ sagt in der Sûrah Al-Baqarah, Âyah 152:

﴿فَٱذۡكُرُونِيٓ أَذۡكُرۡكُمۡ وَٱشۡكُرُواْ لِي وَلَا تَكۡفُرُونِ ١٥٢﴾

Die Bedeutung lautet: Seid auf der Welt Gott gegenüber gehorsam und Er wird euch im Jenseits vergeben und gnädig zu euch sein, und betet Ihn allein an und begeht keinen Unglauben.

Brüder im Islam, Allâhu Ta^âlâ sagt in der Sûrah al-Balad, Âyât 8-10:

﴿أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ ٨ وَلِسَانٗا وَشَفَتَيۡنِ ٩ وَهَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ ١٠﴾

Die Bedeutung lautet: Hat Allâh ihm nicht zwei Augen gegeben sowie eine Zunge und zwei Lippen. Und ließ Allâh ihn nicht den nützlichen Weg und den schädlichen Weg erkennen, d. h. den Weg, der in das Paradies führt und den Weg, der in die Hölle führt.

Jeder von uns hat viele Gottesgaben, sei es an sich selbst, in der Familie oder in Form von Eigentum und Besitz; es würde eine sehr lange Zeit in Anspruch nehmen, auch nur einige der vielen Gaben Gottes aufzuzählen. Somit solltest du Gott danken und Ihn fürchten und dich auf den Tag vorbereiten, an dem du zur Rechenschaft gezogen wirst, sogar für einen Tintentropfen, falls du diesen für etwas Verbotenes verwendet haben solltest – wie ist es dann mit den vielen weiteren Gaben, falls du sie für die Sünden gebraucht haben solltest?

Allâhu Ta^âlâ sagt in der Sûrah Ali ^imrân, Âyah 30:

﴿يَوۡمَ تَجِدُ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ مِنۡ خَيۡرٖ مُّحۡضَرٗا وَمَا عَمِلَتۡ مِن سُوٓءٖ تَوَدُّ لَوۡ أَنَّ بَيۡنَهَا وَبَيۡنَهُۥٓ أَمَدَۢا بَعِيدٗاۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُۥۗ وَٱللَّهُ رَءُوفُۢ بِٱلۡعِبَادِ ٣٠﴾

Die Bedeutung ist: An jenem Tag wird jeder erfahren, was er an Gutem getan hat; und was er an Schlechtem getan hat – er wird sich wünschen, es gäbe eine lange Zeit zwischen ihm und dem Schlechten. Und Allâh warnt euch vor Seiner Strafe; und Allâh ist gnädig zu Seinen Dienern.

Allâhu Ta^âlâ sagt in der Sûrah Al-Mâ’idah, Âyah 98:

﴿ ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ وَأَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ ٩٨﴾

Die Bedeutung ist: Wisst, dass Allâh hart straft und dass Allâh vergebend und gnädig ist.

Der Vernünftige ist derjenige, der Gott gegenüber gehorsam ist, die Sünden unterlässt und sich am meisten vor der schlimmsten Sünde – dem Unglauben – hütet. Viele Menschen behaupten, Gott zu lieben und zu ehren, jedoch sind sie in Wirklichkeit keine Muslime und sind sich dessen nicht einmal bewusst. Anstatt die Plagen standhaft zu ertragen, verlassen sie den Islam, treten aus dem Licht heraus und in die Finsternis ein, wie z. B. diejenigen, die Allâh verfluchen, Ihn verhöhnen, gegen Ihn protestieren oder etwas sagen, dass die Bedeutung hat, Allâh hätte ein Kind oder eine Frau. Dies führt zum Austritt aus dem Islam.

Jeder soll wissen, dass es Verachtung Gottes ist, Ihn mit Eigenschaften der Geschöpfe zu beschreiben oder Ihm einen Aufenthalt an einem Ort oder in einer Richtung zuzuschreiben. Jede Aussage, Handlung oder Glaubensweise, die auf die Verachtung Gottes oder Seiner Engel oder Seiner Bücher oder Seiner Propheten oder Seiner Versprechungen, wie z. B. auf das Paradies und die Belohnung, oder Seiner Warnungen, wie z. B. auf die Qual und die Bestrafung, hinweist, ist Unglaube, wie z. B. die Aussage derjenigen, die die Bestrafung in der Hölle verharmlosen, indem sie sagen „Wir werden uns darin wärmen“. Dies führt aus dem Islam heraus.

Jeder Mensch muss sich so sehr er kann davor hüten, denn die einzige Sünde, die Allâh demjenigen, der stirbt, ohne sie bereut zu haben, nie vergibt, ist der Unglaube – möge Allâh uns davor bewahren. Daher muss derjenige, der in den Unglauben gefallen ist, sofort durch das Aussprechen des Glaubensbekenntnisses in den Islam zurückkehren.

Es ist wirklich bedauerlich und beschämend, dass wir erneut Unglauben auf den Straßen hören, wie zum Beispiel das Beschimpfen Gottes oder das Beschimpfen eines Propheten.

Denken diese Menschen nicht nach? Lassen sie sich denn nicht abschrecken? Haben sie nichts aus den Katastrophen und Plagen, die die Menschen und Länder in Form von Teuerung, Unheil und Kriegen heimsuchen, gelernt? Wissen diejenigen, die Unglauben begehen, nicht, dass sie nach einer Minute oder weniger plötzlich sterben könnten, d. h. als Ungläubige und folglich unendlich in der Hölle verbleiben würden?

Diese törichten Menschen sollen Gott fürchten und zur Besinnung kommen, bevor es zu spät ist, denn die Strafe Gottes ist hart. Sie müssen wissen, dass die Verehrung Gottes Pflicht ist und dass die Dankbarkeit Gott gegenüber zur Verehrung Gottes gehört. Wer in seinem Herzen die Gottesfurcht fest verankert, wird sich vor dem schützen, was aus dem Islam herausführt, seien es Aussagen, Handlungen oder Glaubensweisen.

Wahrlich, die größte Gabe, für die der Gottesdiener seinem Schöpfer dankt, ist der Glaube. Al-Bukhâriyy überlieferte, dass der Gesandte Gottes ﷺ sagte:

أَفْضَلُ الأَعْمَالِ إيمانٌ بِاللهِ ورَسُولُه

Die Bedeutung lautet: Die beste Tat ist der Glaube an Allâh und an Seinen Gesandten.

Liebe Brüder im Islam, seid standhaft im Glauben und im Gehorsam Allâh gegenüber.

Verharrt in der Verehrung eures Schöpfers, zu der ihr verpflichtet seid, und bringt Ihm die höchste Stufe der Demut entgegen.

Bleibt standhaft in der Rechtschaffenheit trotz all den Plagen, die die Menschen heimgesucht haben.

Hütet euch vor der List des Teufels und der Nafs, die dich zum Bösen verführen wollen.

Hütet euch davor, dass die Liebe zur Welt euch zur Ungerechtigkeit und in die Irre führen kann; selbst wenn jemand sein Vermögen und seine Gesundheit verliert, darf er seinen Glauben nicht verlieren, denn wer auf der Welt seinen Glauben verliert, wird im Jenseits zu den Verlierern gehören, und wer auf der Welt seinen Glauben bewahrt, wird im Jenseits zu den Gewinnern gehören. Es wurde gesagt:

Wenn die Welt dem Menschen seinen Glauben bewahrt,

dann ist das, was er von ihr versäumt, kein Verlust.

Wenn du doch einem Menschen dankst, der dir Gutes getan hat, dann ist es vorzüglicher, Gott, dem Allmächtigen, zu danken – Er hat dir alle Gaben, die du besitzt, beschert. Und wenn ein Mensch dir Gutes tut, dann geschieht dies ebenfalls durch die Vorherbestimmung Gottes. Das heißt, es ist eine der Gaben Gottes an dich, dass Er jemanden, der dir Gutes tut, bestimmt hat.

Fleht euren Schöpfer an; dankt Ihm, erbittet Seine Gnade und fürchtet Seine Strafe, denn Er ist der Allmächtige. Sage zu dir stets „Gott sieht mich, Gott weiß alles über mich, Gott ist mächtig, Gott tut, was Er will“, auf dass dein Herz mit Ehrfurcht gegenüber Gott, dem Schöpfer aller Geschöpfe, erfüllt sei.

Und derjenige, der in irgendeiner Weise Unglauben begangen hat, muss sofort Reue zeigen, indem er durch das Aussprechen des Glaubensbekenntnisses und die Unterlassung dessen, was zum Unglauben führte, zum Islam zurückkehrt. Zudem ist er verpflichtet, sich in seinem Herzen zu entschließen, so etwas nie wieder zu begehen und das zu bedauern, was er getan hat.

Es genügt nicht, um Vergebung zu bitten, bevor er zum Islam durch die Unterlassung des Unglaubens und das Aussprechen des Glaubensbekenntnisses zurückkehrt. Sollte er vor der Rückkehr zum Islam Allâh um Vergebung bitten, dann würde er seinen Unglauben damit vermehren; Es wäre wie wenn er sagen würde: „O Allâh, Du hast gesagt, dass Du den Ungläubigen nicht vergibst, trotzdem bitte ich Dich, Dir Selbst zu widersprechen und mir zu vergeben.“ Dies steht im Widerspruch zum Qur´ân, d. h. es ist Unglaube und Irreführung, so seid davor gewarnt, denn Allâhu Ta^âlâ sagt in der Sûrah an-Nisâ‘, Âyah 168:

﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَظَلَمُواْ لَمۡ يَكُنِ ٱللَّهُ لِيَغۡفِرَ لَهُمۡ وَلَا لِيَهۡدِيَهُمۡ طَرِيقًا ١٦٨﴾

Die Bedeutung ist: Denjenigen, die Unglaube begangen und weiteres Unrecht getan haben, wird Allâh nicht vergeben und Er wird sie nicht rechtleiten.

Dies dazu und ich bitte Allâh für euch und mich um Vergebung.

Die zweite Ansprache

Lob gebührt Allâh, dem über die Eigenschaften der Geschöpfe Erhabenen. Es gibt keinen Gott außer Allâh. Ihn einzig und allein beten wir aufrichtig an und wir gesellen Ihm keinen Teilhaber bei.

Lob gebührt Allâh, dem Schöpfer des Universums. As–Salâtu und as-Salâmu für unseren geehrten Propheten Muhammad und alle anderen Gesandten und Propheten. Möge die Liebe Gottes den Ehefrauen des Propheten ﷺ, sowie den muslimischen Verwandten des Propheten, den rechtschaffenen Kalifen Abû Bakr, ^Umar, ^Uthmân und ^Aliyy, den rechtgeleiteten Gelehrten Abû Hanîfah, Mâlik, asch-Schâfi^iyy und Ahmad und den Heiligen (Awliyâ´) zuteilwerden.

Sodann Diener Gottes, ich fordere euch und mich zur Rechtschaffenheit auf und zur Furcht vor Allâh, dem Erhabenen und Allmächtigen.

Und wisst, dass Allâh euch zu etwas Wichtigem aufforderte. Er hat euch dazu aufgefordert, as–Salâtu was-Salâm für den Propheten auszusprechen.

Allâh, der Erhabene, sagt in der Sûrah al-´Ahzâb, Âyah 56:

﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِكَتَهُۥ يُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِيِّۚ يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَيۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِيمًا٥٦﴾

O Allâh, gebe dem Propheten Muhammad und seinen Âl einen höheren Rang, so wie Du dem Propheten Ibrâhîm und seinen Âl einen hohen Rang gegeben hast. Und gebe dem Propheten Muhammad und seinen Âl Segen, so wie Du dem Propheten Ibrâhîm und seinen Âl Segen gegeben hast. Du bist Derjenige, Der mit vollkommener Macht und Gnade beschrieben wird und Derjenige, Der das Recht hat, gepriesen zu werden. Allâh, der Erhabene, sagt im heiligen Qur´ân:

﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ ٱتَّقُواْ رَبَّكُمۡۚ إِنَّ زَلۡزَلَةَ ٱلسَّاعَةِ شَيۡءٌ عَظِيمٞ ١ يَوۡمَ تَرَوۡنَهَا تَذۡهَلُ كُلُّ مُرۡضِعَةٍ عَمَّآ أَرۡضَعَتۡ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمۡلٍ حَمۡلَهَا وَتَرَى ٱلنَّاسَ سُكَٰرَىٰ وَمَا هُم بِسُكَٰرَىٰ وَلَٰكِنَّ عَذَابَ ٱللَّهِ شَدِيدٞ ٢﴾

Die Bedeutung lautet: O ihr Menschen, seid von den Rechtschaffenen. Gewiss, am Tag des Jüngsten Gerichts werden gewaltige Ereignisse geschehen. An jenem Tag würde jede stillende Mutter ihren Säugling vergessen, jede Schwangere würde verlieren, was sie trägt und die Menschen werden für betrunken gehalten, obwohl sie es nicht sind, doch die Bestrafung Gottes ist sehr hart.

O Allâh, wir bitten Dich, unser Bittgebet zu erfüllen, uns unsere Sünden und Fehler zu vergeben, uns zu den Rechtgeleiteten gehören zu lassen und nicht zu denjenigen, die in die Irre gegangen sind. O Allâh, wir bitten Dich, unsere Sorgen und unseren Kummer von uns zu nehmen und uns vor dem zu schützen, was wir befürchten.

Diener Gottes, Allâh fordert zur Gerechtigkeit, zu gutem Verhalten und zur Aufrechterhaltung der verwandtschaftlichen Beziehungen auf und Er verbietet die Schandtaten, das Schlechte und die Ungerechtigkeit. Dies ist eine Ermahnung, auf dass ihr nachdenken möget. Verrichtet die Pflichten und unterlasst die Sünden, bittet Gott um Vergebung und vertraut auf Gott, seid rechtschaffen und Er wird eure Sorgen und Bedrängnis von euch nehmen. Aqimi s–Salâh! (Sag die Iqâmah auf)

خطبة الجمعة بتاريخ

تعظيمُ اللهِ والشكرُ لله

الحمدُ للهِ نحمدُه ونستعينُه ونستهديهِ ونستغفِرُهُ ونستَرْشِدُهُ ونعوذُ باللهِ من شُرورِ أنفُسِنا ومِنْ سيئاتِ أعمالِنا مَنْ يَهْدِ اللهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُرْشِدًا، وأشهدُ أن لا إله إلا اللهُ وحدهُ لا شريكَ لهُ ولا شبيهَ ولا مَثِيلَ لَهُ مَهْمَا تَصَوَّرْتَ بِبالكَ فاللهُ بِخِلافِ ذلكَ وَمَنْ وَصَفَ اللهَ بِمَعْنًى مِنْ مَعَانِي البَشَرِ فَقَدْ كَفَرَ، وأشهدُ أَنَّ سیدَنا وحبيبَنا وقائِدَنا وَقُرَّةَ أَعْيُنِنَا محمدًا عَبْدُ اللهِ ورسولُه وصفيُّهُ وحبيبُه وخَلِيلُهُ. اللهمَّ صلِّ على سيدِنا محمدٍ وعلَى ءالِه وصحبِه الطيبينَ الطاهرينَ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بإِحسانٍ إلَى يَوْمِ الدِّينِ، أما بعدُ عبادَ اللهِ فَأُوصِي نَفْسِي وإياكُمْ بِتَقْوَى اللهِ العَظِيمِ فاتَّقُوا اللهَ رَبَّ العالَمينَ الذِي أَمَدَّكُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِينَ القَائِلَ في كتابِه القُرءَانِ الكريمِ في سورةِ الأَنْعَامِ ﴿ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖ فَٱعۡبُدُوهُۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ وَكِيلٞ ١٠٢ لَّا تُدۡرِكُهُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَهُوَ يُدۡرِكُ ٱلۡأَبۡصَٰرَۖ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ ١٠٣﴾.

إخوةَ الإيمانِ وَالإسلامِ اعْلَمُوا رَحِمَكُمُ اللهُ بِتَوْفِيقِهِ أَنَّ اللهَ الذِي خَلَقَنَا وَرَزَقَنَا النِّعَمَ الكَثِيرَةَ يَسْتَحِقُّ أَنْ يُعْبَدَ فَلا يُجْحَدَ وَأَنْ يُطَاعَ فَلا يُعْصَى وَأَنْ يُشْكَرَ فَلا يُكْفَرَ ومَا زِلْنَا رَغْمَ البَلاءِ والغَلاءِ نَتَقَلَّبُ في نِعَمِ اللهِ الكَثِيرَةِ ظَهْرًا لِبَطْنٍ، قالَ تعالى ﴿وَإِن تَعُدُّواْ نِعۡمَةَ ٱللَّهِ لَا تُحۡصُوهَآ﴾[1] وكُلُّ نِعْمَةٍ نَحْنُ فِيهَا مِنْ صِحًّةٍ وَعَافِيَةٍ في الدِّينِ والنَّفْسِ وَوَلَدٍ وَمَالٍ وَمَتَاعٍ هِيَ مِنَ اللهِ.

وَتَعْلَمُونَ أَيُّها الأَحِبَّةُ أنَّ الذَّنْبَ الوَحِيدَ الذي لا يَغْفِرُه اللهُ بِالْمَرَّةِ لِمَنْ مَاتَ عليهِ هو الكُفْرُ وَلِذلِكَ فَإِنَّنا كُنَّا وَمَا زِلْنَا وَلا نَزَالُ مَا عِشْنَا إِنْ شَاءَ اللهُ نُحَذِّرُ مِنَ الكُفْرِ لَيْلَ نَهارَ شَفَقَةً علَى النَّاسِ، وَمَنْ عَابَ عَلَيْنَا ذلكَ فَالعَيْبُ فِيهِ فَنَحْنُ نُحَذِّرُ مِنَ الكُفْرِ نَلْتَمِسُ بذلكَ الأَجْرَ مِنَ اللهِ وَنَرْجُو أَنْ نَكُونَ مِنَ الفَائِزِينَ.

وإذَا مَا كانَتِ الْمُرُوءَةُ تَقْتَضِي أَنْ تُقَابِلَ مَنْ أَحْسَنَ إليكَ بِالإحسانِ والشُّكْرِ وَكَمْ مِنْ أُنَاسٍ يُحْسِنُ بَعْضُهُمْ إلى بَعْضٍ فَتَرَى أَحَدَهُم يَشْكُرُ لِصَاحِبِ الإِحْسَانِ مَعْرُوفَهُ مَدَى الحياةِ وَرُبَّما أَحْسَنَ إليهِ فَقَطْ بِقَرْضٍ مَالِيٍّ ثم رَدَّهُ إِليهِ ومَعَ ذلكَ لا يَنْسَاهُ لَهُ، فَإِنَّ الأَوْلَى أنْ تَشْكُرَ رَبَّكَ على مَا أَوْلاكَ مِنَ النَّعْمَاءِ قالَ اللهُ تعالى في سورةِ البَقرة ﴿فَٱذۡكُرُونِيٓ أَذۡكُرۡكُمۡ وَٱشۡكُرُواْ لِي وَلَا تَكۡفُرُونِ ١٥٢﴾ والْمَعْنَى اذْكُروا اللهَ بِالطَّاعَةِ في الدُّنيا يَذْكُرْكمْ بِالْمَغْفِرَةِ والرَّحْمَةِ في الآخِرَةِ، وَاشْكُرُوا لَهُ أَيْ وَجِّهُوا العِبَادَةَ لَهُ خَاصَّةً وَلا تَكْفُروا، أَيْ لا تُشْرِكوا بهِ بِعبادَةِ غَيْرِه.

إخوةَ الإيمانِ، قالَ تعالى في سورةِ البَلَدِ ﴿أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ ٨ وَلِسَانٗا وَشَفَتَيۡنِ ٩ وَهَدَيۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَيۡنِ ١٠﴾. فَكَمْ مِنْ نِعْمَةٍ أَنْتَ فِيهَا في نَفْسِكَ وَأَهْلِكَ ومَالِكَ وَيَطُولُ الكَلامُ جِدًّا لَوِ اسْتَعْرَضْنَا بَعْضَ نِعَمِ اللهِ تعالى علَيْنَا، إذًا أَفَلا يَجْدُرُ بِكَ أَنْ تَشْكُرَ للهِ وَتَخْشَاهُ وَتَسْتَعِدَّ لِيَوْمٍ تُؤَاخَذُ فِيهِ على نُقْطَةِ الحِبْرِ إِنْ كَتَبْتَ بِها مَا يُسْخِطُ اللهَ فَكَيْفَ بِنِعَمٍ جَمَّةٍ عَصَيْتَ بِهَا اللهَ. قالَ تعالى في سُورةِ ءال عمران ﴿يَوۡمَ تَجِدُ كُلُّ نَفۡسٖ مَّا عَمِلَتۡ مِنۡ خَيۡرٖ مُّحۡضَرٗا وَمَا عَمِلَتۡ مِن سُوٓءٖ تَوَدُّ لَوۡ أَنَّ بَيۡنَهَا وَبَيۡنَهُۥٓ أَمَدَۢا بَعِيدٗاۗ وَيُحَذِّرُكُمُ ٱللَّهُ نَفۡسَهُۥۗ وَٱللَّهُ رَءُوفُۢ بِٱلۡعِبَادِ ٣٠﴾ وقالَ تعالى في سُورَةِ المائِدَةِ ﴿ٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ وَأَنَّ ٱللَّهَ غَفُورٞ رَّحِيمٞ ٩٨﴾ فَفِي الآيَتَيْنِ تَحْذِيرٌ وَتَرْغِيبٌ وَتَرْهِيبٌ فَالعَاقِلُ مَنْ أَطَاعَ اللهَ وَاجْتَنَبَ مَعَاصِيَهُ وَأَكْبَرُ تلكَ المعَاصِي الكُفْرُ والعِياذُ باللهِ تعالى، وَكَمْ وَكَمْ مِنَ النَّاسِ يزعُمُونَ مَحَبَّةَ اللهِ وَتَعْظِيمَهُ وَهُمْ في الوَاقِعِ كافِرونَ باللهِ وَهُمْ لا يَشْعُرونَ وَتَراهُمْ لا يَصْبِرُونَ على البَلاءِ فَيَخْرُجُونَ منَ الإيمانِ إلى الكُفْرِ ومنَ النُّورِ إلى الظُّلُمَاتِ كمَنْ يَسُبُّ اللهَ كأَنْ يقولَ يلعن ربك أو خَوَت ربي أو يَنْسُبَ للهِ الوَلَدَ أَوِ الزَّوْجَةَ كأَن يقولَ أخت ربك أو ابن الله أو يَعْتَرِضُ علَى اللهِ.

أَلَا فَلْيُعْلَمْ أَنَّ تَشْبِيهَ اللهِ بِخَلْقِهِ شَتْمٌ للهِ، وَأَنَّ نِسْبَةَ المكانِ وَالْجِهَةِ للهِ شَتْمٌ للهِ، وأَنَّ كُلَّ قَولٍ أَو فِعْلٍ أَوِ اعْتِقَادٍ فيهِ اسْتِخْفَافٌ باللهِ أو مَلائِكَتِهِ أو كُتُبِهِ أو رُسُلِهِ أو وَعْدِهِ بالجنَّةِ والثَّوابِ أو وَعِيدِهِ أي بِالعَذَابِ والعِقَابِ كَمَن يَسْتَخِفُّ بِجَهَنَّمَ فَيَقُولُ مثَلًا نَتَدَفَّأُ بها هُوَ كُفْرٌ فَلْيَحْذَرِ الإنسانُ مِنْ ذلكَ أَشَدَّ الحَذَرِ، فإِنَّ الذَّنْبَ الوَحيدَ الذي لا يَغْفِرُهُ اللهُ بِالْمَرَّةِ لِمَنْ مَاتَ عليهِ هو الكُفرُ والعياذُ باللهِ. وبالتَّالِي يجبُ على مَنْ تَلَوَّثَ بِالكُفْرِ أَنْ يَتَبَرَّأَ منهُ فورًا بِالشَّهادَتَيْنِ.

وإِنَّ مِمَّا يُؤْسِفُ حَقِيقَةً ويَنْدَى لَهُ الجَبِينُ أَسًى أنْ نَسْمَعَ مِنْ جَدِيدٍ الكُفْرَ في الشَّوارِعِ كَمَسَبَّةِ اللهِ أو مسبةِ الأَنْبِياءِ.

أَفَلَا يَعْتَبِرُ هؤلاءِ وَيَرْتَدِعُون؟ أفَلا يَتَّعِظُونَ بِمَا نَزَلَ وَيَنْزِلُ بِالعِبَادِ والبلادِ مِنْ غَلاءٍ وبَلاءٍ وفِتَنٍ وَحُروبٍ؟ أَلَا يَدْرِي مَنْ يَكْفُرُ باللهِ أَنَّهُ قد يَموتُ فَجْأَةً بعدَ دَقِيقَةٍ أَوْ أقَلَّ على كُفْرِهِ فَيَخْلُدُ في نَارِ جَهَنَّمَ أَبَدَ الآبِدِينَ؟ أَلَا فَلْيَتَّقِ اللهَ هؤلاءِ السُّفَهاءُ وَلْيَتَدَارَكُوا أَنْفُسَهُمْ قبلَ فَوَاتِ الأَوَانِ فَإِنَّ عَذابَ اللهِ شَدِيدٌ. أَلَا فَلْيَعْلَمْ هَؤلاءِ أَنَّ تَعْظِيمَ اللهِ فَرْضٌ وَمَنْ كانَ مُعَظِّمًا للهِ شَكَرَ اللهَ علَى نِعَمِهِ وَمَنْ عَقَدَ قَلْبَهُ علَى تَعْظِيمِ اللهِ حَفِظَ نَفْسَهُ مِمَّا يُخْرِجُهُ مِنْ دِينِ الإسلامِ إِنْ كانَ قَولًا أَوْ فِعْلًا أَوِ اعْتِقَادًا.

وَإِنَّ أَعْظَمَ نِعْمَةٍ يَشْكُرُ العَبْدُ رَبَّهُ عليهَا نِعْمَةُ الإيمانِ فَقَدْ قالَ رسولُ صلى الله عليه وسلم أَفْضَلُ الأَعْمَالِ إيمانٌ بِاللهِ ورَسُولُه رواهُ البُخَارِيُّ.

فَاثْبُتُوا أيهَا الأحبةُ على الإِيمانِ والطاعةِ للهِ

اثْبُتُوا على تعظيمِ ربِّكمُ التَّعظيمَ الواجِبَ وتَذَلَّلُوا لَهُ غايَةَ التَّذَلُّل

اثبُتوا على التَّقوى رغمَ كُلِّ ما أصابَ البِلادَ والعِبادَ

إيَّاكمْ أَنْ يَفْتِنَكُمُ الشيطانُ والنفْسُ الأَمَّارَةُ بالسُّوءِ

إياكم أنْ يَحْمِلَكُمْ حُبُّ الدنيا على الطُّغْيانِ والضَّلالِ ومَنْ خَسِرَ مالَهُ وصِحَّتَهُ فلا يَخْسَرَنَّ إِيمَانَه فَإنَّ الآخِرَةَ تُغْنِي عَنِ الدُّنيا أَمَّا الدنيا فَلا تُغْنِي عَنِ الآخِرَةِ فَلَقَدْ قِيلَ

إذَا أَبْقَتِ الدُّنْيا علَى الْمَرْءِ دِينَهُ                     فمَا فَاتَهُ مِنْهَا فَلَيْسَ بِضَائِرِ

وإذَا ما كُنْتَ تَشْكُرُ لِمَخْلُوقٍ أَحْسَنَ إلَيْكَ فأَوْلَى بِكَ أَنْ تَشْكُرَ الخَالِقَ العَظِيمَ الذي رَزَقَكَ كُلَّ نِعْمَةٍ أَنْتَ فِيهَا وإِذَا مَا أَحْسَنَ أَحَدٌ مِنَ الخَلْقِ إليكَ كانَ إِحْسَانُهُ لَكَ كذلكَ بِتَقْدِيرِ اللهِ أَيْ فَمِنْ نِعَمِ اللهِ علَيْكَ أَنْ سَخَّرَ لَكَ مَنْ أَحْسَنَ إِلَيْكَ.

تَضَرَّعُوا إلى رَبِّكُمْ وَاشْكُروا لهُ وَارْجُو رَحْمَتَهُ وخَافُوا عَذَابَهُ فَاللهُ قَادِرٌ عَظِيمٌ وَلْيَسْتَحْضِرْ كُلٌّ في نَفْسِهِ اللهُ يَرَانِي اللهُ عالِمُ بِي اللهُ مُطَّلِعٌ عَلَيَّ اللهُ قَادِرٌ علَيَّ اللهُ عَظِيمٌ اللهُ جَلِيلٌ اللهُ فَعَّالٌ لِمَا يُرِيدُ، لِيَمْتَلِئَ قَلْبُهُ بِالرَّهْبَةِ وَالإِجْلالِ للهِ رَبِّ العَالَمِينَ.

وَمَنِ ابْتُلِيَ بِالوُقُوعِ بِشَىْءٍ مِنَ الكُفْرِيَّاتِ فَلْيُعَجِّلْ بِالتَّوْبَةِ مِنْهَا بِالرُّجوعِ إلى الإسلامِ بالنُّطْقِ بِالشَّهادَتَيْنِ والإِقْلاعِ عَمَّا وَقَعَتْ بهِ الرِّدَّةُ وَلْيَعْزِمْ في قَلْبِهِ على عَدَمِ العَوْدِ إليها وَلْيَنْدَمْ على مَا صَدَرَ منهُ ولا يَكْفِيهِ الاسْتِغْفَارُ قبلَ رُجُوعِه إلى الإسلامِ بِما ذَكَرْنَاهُ منَ النُّطْقِ بالشهادتينِ والإِقلاعِ عمَّا وَقَعَتْ بهِ الرِّدَّةُ، بَلْ لا يزيدُه قولُه أَسْتَغْفِرُ اللهَ قبلَ رُجُوعِهِ لِلإِسْلامِ إلَّا ذَنْبًا وكُفرًا لِمَا يَتَضَمَّنُهُ مِنْ تكذيبٍ للهِ تعالى فكَأنَّهُ يقُولُ أَنْتَ يا ربِّ أَخْبَرْتَ بأَنَّكَ لا تَغْفِرُ لِلْكَافِرِ بِقَوْلِكَ ﴿إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَظَلَمُواْ لَمۡ يَكُنِ ٱللَّهُ لِيَغۡفِرَ لَهُمۡ وَلَا لِيَهۡدِيَهُمۡ طَرِيقًا ١٦٨﴾[2] وأَنَا أَطْلُبُ مِنْكَ أَنْ تُكَذِّبَ نَفْسَكَ وَتَغْفِرَ لي وهذَا كُفْرٌ وَضَلالٌ فَلْيُحْذَرْ. هذا وأستَغْفِرُ اللهَ لي ولكم.

الخطبةُ الثانيةُ

إنّ الحمدَ للهِ نَحمدُهُ ونَستعينُهُ ونَستهدِيهِ ونشكُرُه ونَستغفرُه ونعوذُ باللهِ من شرورِ أنفسِنا ومن سيِّئاتِ أعمالِنا، مَنْ يَهْدِ اللهُ فلا مُضِلّ لهُ ومَن يُضلِلْ فلا هادِي لهُ، والصلاةُ والسلامُ على سَيِّدِنا محمدٍ الصادِقِ الوَعْدِ الأَمينِ وعلَى إِخوانِه النبيِّينَ وَالْمُرْسَلِين. أمَّا بعدُ عبادَ اللهِ فإِنِّي أوصيكُمْ ونفسِي بتَقوَى اللهِ العَلِيِّ العَظِيمِ فاتّقوه.

اللهمَّ الْطُفْ بالمسلمينَ واكْفِهِمْ ما أَهَمَّهُمْ وَقِهِمْ شَرَّ مَا يَتَخَوَّفُونَ وَفَرِّجْ كُرُباتِهِمْ واشفِ مرضاهُمْ وَارْحَمْ مَوتَاهُمُ الْمُؤمِنِين، اللهمَّ ءاتِنَا في الدنيا حسنةً وفي الآخرةِ حسنةً وقِنَا عذابَ النارِ، اللهمَّ إنَّا نَعُوذُ بكَ مِنْ جَهْدِ البَلاءِ وَدَرَكِ الشَّقَاءِ وشَماتَةِ الأَعْدَاءِ اللهمَّ أَصْلِحْ لنَا دِينَنا الذِي هُوَ عِصْمَةُ أَمْرِنَا وَأَصْلِحْ لنَا دُنْيَانَا التِي فيهَا مَعَاشُنَا وأصلِحْ لنَا ءاخِرَتَنا التي فِيهَا مَعَادُنا واجْعَلِ الحياةَ زِيَادَةً لَنَا في كُلِّ خَيْرٍ وَاجْعَلِ الْمَوْتَ رَاحَةً لَنَا مِنْ کُلِّ شَرٍّ. عبادَ اللهِ إنَّ اللهَ يَأْمُرُ بالعَدْلِ وَالِإحسانِ وإيتاءِ ذِي القُرْبَى وَيَنْهَی عَنِ الفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَالْبَغْيِ يَعِظُكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ وَأَقِمِ الصَّلَاةَ.

 سورة النحل ءاية 19.[1]

 سورة النساء.[2]

Cuma Hutbesi

ALLÂH’I YÜCELTME VE ALLÂH’A ŞÜKRETME

Ḥamd Allâh’adır. O’na ḥamdeder, O’ndan yardım ve bizleri hidayette sabit kılmasını dileriz. O’na şükreder, O’ndan af diler ve O’na tövbe ederiz. Nefislerimizin şerlerinden ve amellerimizin kötülüklerinden Allâh’a sığınırız. Allâh’ın hidayete erdirdiğini kimse saptıramaz ve Allâh’ın saptırdığını da kimse hidayete erdiremez. Şehadet ederim ki Allâh’tan başka İlâh yoktur. O, tektir, ortağı yoktur. O’nun zıddı ve dengi yoktur. Her ne düşünürsek düşünelim Allâh ona benzemez. Her kim Allâh’ı yaratılmışlara has olan bir sıfatla vasfederse o Müslüman değildir. O’nun benzeri yoktur. O’nun mekânı yoktur. O’ndan başka Yaratıcı yoktur. Yine şehadet ederim ki efendimiz, sevgilimiz, yücemiz, rehberimiz ve gözümüzün nuru Muḥammedﷺ  O’nun Rasûlü ve en sevgili kuludur.  Ey yüce Allâh’ım! Efendimiz Muḥammed’e, ﷺ onun ailesine, temiz ve pak olan ashabına ve onları güzel bir şekilde takip edenlere, kıyamet gününe kadar selam ve bereket ihsan eyle.

Ey Allâh’ın kulları, sizlere ve kendime her şeye kâdir olan yüce Allâh’a karşı takvalı olmayı tavsiye ederim.

Yüce Allâh Kur’ân-ı Kerîm’de şöyle buyurmuştur:

﴿ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡۖ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَۖ خَٰلِقُ كُلِّ شَيۡءٖ فَٱعۡبُدُوهُۚ وَهُوَ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ وَكِيلٞ ١٠٢ لَّا تُدۡرِكُهُ ٱلۡأَبۡصَٰرُ وَهُوَ يُدۡرِكُ ٱلۡأَبۡصَٰرَۖ وَهُوَ ٱللَّطِيفُ ٱلۡخَبِيرُ ١٠٣﴾.

Manası: „İşte bu, sizin Rabbiniz Allâh’tır. O’ndan başka ilah yoktur. O, her şeyin yaratıcısıdır. Öyleyse O’na ibadet edin. O, her şeyin üzerinde vekildir(her şeyi gözetip koruyan odur.). Gözler O’nu idrak edemez, O ise gözleri idrak eder. O, Latîf’tir, Habîr’dir (her şeyden haberdar).“ (En‘âm, 102-103)

İman ve İslam kardeşlerim, Allâh’ın rahmetiyle bilin ki, bizi yaratan ve bize birçok nimet bahşeden Allâh, ibadete layıktır, inkar edilmemelidir, itaat edilmeye layıktır, kendisine isyan edilmemelidir ve şükredilmeye layıktır, kendisine nankörlük edilmemelidir. Belalara ve sıkıntılara rağmen, Allâh’ın sayısız nimetleri içinde yüzmeye devam ediyoruz. Yüce Allâh mana olarak şöyle buyurmuştur: „Eğer Allâh’ın nimetlerini sayacak olsanız, onları sayamazsınız.“ İçinde bulunduğumuz her nimet; sağlık, afiyet, din ve nefsin huzuru, evlat, mal ve diğer nimetler, hepsi Allâh’tandır.

Sevgili kardeşlerim, bilin ki Allâh’ın asla affetmeyeceği tek günah küfürdür. (eğer kişi bu günah üzerinde ölürse). Bu nedenle, bizler geçmişte olduğu gibi, şimdi de ve gelecekte de Allâh’ın izniyle, insanları gece gündüz küfürden sakındırmaya devam edeceğiz. Bu da bizim onlara olan şefkatimizdendir. Bizi bu konuda eleştirenler (ayıplayanlar), aslında kendilerini eleştirmiş (ayıplamış) olurlar. Biz, insanları küfürden sakındırarak Allâh’tan sevap umuyor ve kurtuluşa erenlerden olmayı arzuluyoruz.

Eğer insanlık, sana iyilik yapan birine iyilik ve teşekkürle karşılık vermeyi gerektiriyorsa ve birçok insan birbirine iyilik yapıp, biri diğerinin iyiliğini ömür boyu unutmadan teşekkür ediyorsa – hatta sadece borç verip geri almış olsa bile bu iyiliği unutmazsa – o halde sana nimetler veren Rabbine şükretmek daha öncelikli olmalıdır. Yüce Allâh Bakara Suresi’nde mana olarak şöyle buyurmuştur: „Beni anın ki, ben de sizi anayım; bana şükredin, nankörlük etmeyin“. Bunun anlamı, Allâh’ı dünyada itaatle anın ki, o da sizi ahirette bağışlama ve rahmetle ansın. Ve ona şükredin, yani ibadeti yalnızca ona yapın ve nankörlük etmeyin, yani ona ibadette başkasını ortak koşmayın.

Ey iman edenler, Yüce Allâh, Beled Suresi’nde mana olarak şöyle buyuruyor: „Ona iki göz vermedik mi? , Bir dil ve iki dudak?, Ve ona iki yolu göstermedik mi?.“ Kendinde, ailende ve malında ne kadar çok nimet içindesin ve eğer Allâh’ın bize verdiği nimetlerden bazılarını sayacak olsak, konuşma çok uzar. O hâlde, Allâh’a şükretmen, O’ndan korkman ve bir damla mürekkep ile Allâh’ın gazabını hakkedeceğin, bir şey yazdığında bile hesaba çekileceğin bir gün için hazırlık yapman gerekmez mi? Peki Allâh’ın sana verdiği sayısız nimetlerle nasıl günah işlersin?

Yüce Allâh, Âl-i İmran Suresi’nde mana olarak şöyle buyuruyor: „Her nefis, yaptığı hayrı da kötülüğü de hazır bulur. Kötülük yaptığı zaman, onunla kendisi arasında uzak bir mesafe olmasını ister. Allâh, sizi kendisinden (kötülüklerden) sakındırıyor. Allâh, kullarına çok şefkatlidir.“ (Âl-i İmran, 30) Ve Maide Suresi’nde mana olarak şöyle buyuruyor: „Biliniz ki Allâh, cezası çok şiddetli olandır ve Allâh, çok bağışlayıcı, çok merhametlidir.“ (Maide, 98) Bu iki ayette hem uyarı, hem teşvik, hem de korkutma vardır. Akıllı olan, Allâh’a itaat eder ve O’nun yasaklarından sakınır. Bu yasakların en büyüğü ise küfürdür. Allâh korusun. Ne kadar çok insan Allâh’ı sevdiğini ve O’nu yücelttiğini iddia ediyor, fakat gerçekte Allâh’ı inkâr ediyorlar ve bunun farkında değiller. Onların belaya sabretmediklerini ve bu yüzden imandan küfre, aydınlıktan karanlığa düştüklerini görüyorsunuz. Örneğin, Allâh’a küfretmek veya lanet etmek veya Allâh’a oğul veya eş isnat etmek ya da „Rabbinin kızı“ veya „Allâh’ın oğlu“ demek veya Allâh’a itiraz etmek. Bunların hepsi küfürdür insanı iman dairesinden çıkarır.

Öyleyse bilin ki, Allâh’ı yaratıklarına benzetmek Allâh’a hakarettir. Allâh’a mekân ve yön isnat etmek de Allâh’a hakarettir. Allâh’a, meleklerine, kitaplarına, peygamberlerine, cennet vaadine, sevaba ya da ceza ve azaba dair küçümseme içeren her söz, fiil veya inanç küfürdür. Örneğin, cehennemi küçümseyerek „orada ısınırız“ demek küfürdür. İnsan bu tür şeylerden son derece sakınmalıdır. Çünkü Allâh’ın asla affetmeyeceği tek günah kişi o hal üzere ölürse küfürdür. Allâh korusun. Bu nedenle küfre düşmüş olan kişinin derhal Kelime-i Şehadeti getirerek küfürden kurtulup İslâm dinine girmesi farzdır.

Gerçekten üzücü ve utanç verici olan, sokaklarda Allâh’a veya peygamberlere küfredildiğini yeniden duymamızdır.

Peki, bunlar ibret almazlar mı ve caymazlar mı? Kullara ve ülkelere inen ve inmekte olan pahalılık, belalar, fitneler ve savaşlardan ders almazlar mı? Allâh’ı inkâr eden, bir dakika veya daha kısa bir süre içinde aniden ölüp küfür içinde kalacağını ve ebediyen cehennem ateşinde yanacağını bilmez mi? Bu aptallar Allâh’tan korksunlar ve vakit geçmeden kendilerini düzeltsinler; çünkü Allâh’ın azabı çok şiddetlidir. Şunu bilsinler ki, Allâh’ı yüceltmek farzdır. Allâh’ı yücelten kişi, O’nun nimetlerine şükreder ve kalbini Allâh’ı yüceltmeye adayan kimse, kendisini İslam dininden çıkaracak söz, fiil veya inançlardan korur.

Ve kulun Rabbine şükredeceği en büyük nimet, iman nimetidir. Peygamberimiz (sallallahu aleyhi ve sellem) mana olarak şöyle buyurmuştur: „En faziletli amel, Allâh’a ve Resulüne imandır.“(İmam Buhari).

Ey sevgili dostlar, imanda ve Allâh’a karşı itaatte sebat edin. Rabbinizi gerektiği gibi yüceltmeye ve O’na en yüksek derecede boyun eğmeye devam edin. Ülke ve insanlar ne kadar zor durumda olursa olsun, takva üzerinde kalmaya sebat edin. Şeytanın ve kötülüğü emreden nefsin sizi fitneye düşürmesine dikkat edin. Dünyayı sevmenin sizi azgınlığa ve sapkınlığa sürüklemesine izin vermeyin. Malını ve sağlığını kaybeden kişi, imanını kaybetmesin. Çünkü ahiret, dünyadan daha değerlidir; ancak dünya, ahiretin yerini tutamaz.

Şöyle denmiştir:

„Eğer dünya bir insanın dinini korursa, ondan kaybettiği hiçbir şey ona zarar vermez.“

Bir yaratığın sana iyilik yaptığına şükrediyorsan, sana içinde bulunduğun her nimeti veren yüce Yaratıcıya şükretmen daha önceliklidir. Ve eğer yaratıklardan biri sana iyilik yaparsa, bu iyilik de Allâh’ın takdiriyle olmuştur. Yani, Allâh’ın sana olan nimetlerinden biri, sana iyilik yapacak kişiyi sana hizmet etmeye yönlendirmesidir.

Rabbinize dua edin ve ona şükredin, rahmetini umun ve azabından korkun. Allâh kudretli ve yücedir. Herkes kendi içinde, „Allâh beni görüyor, Allâh beni biliyor, Allâh bana güç yetirir, Allâh yücedir, Allâh büyüktür, Allâh dilediğini yapar,“ diye düşünsün. Böylece kalbi, âlemlerin Rabbi olan Allâh’a karşı korku ve saygıyla dolsun.

Küfür ifadelerinden birine düşen kişi, derhal tövbe etmeli ve İslam’a geri dönmelidir. Bunu, Kelime-i Şehadet getirmek ve küfre neden olan şeyi terk etmek suretiyle yapmalıdır. Kalbinde bir daha bu hataya dönmemeye kararlı olmalı ve yaptığı şeyden pişmanlık duymalıdır. Kelime-i Şehadet getirip küfre neden olan şeyi terk ederek İslam’a geri dönmelidir. Sadece istiğfar etmek yeterli değildir. Aksi takdirde, sadece istiğfar eden Allâh’ın mana olarak bildirdiği şu ayetini yalanlamış olur: Şüphesiz inkâr edenler ve zulmedenler (var ya), Allâh onları asla bağışlayacak ve doğru yola iletecek değildir. ve „Allâh’ım, Sen kafirleri bağışlamayacağını bildirdiğin halde ben senden kendini yalanlamanı ve beni affetmeni istiyorum,“ demiş gibi olur ki bu da küfür ve sapkınlıktır. Bu yüzden dikkatli olunmalıdır. Allâh’tan hem kendim hem de sizin için bağışlanma dilerim.

İkinci hutbe

Ḥamd Allâh’adır. O’na ḥamdeder, O’ndan yardım ve bizleri hidayette sabit kılmasını dileriz. O’na şükreder, O’ndan af diler ve O’na tövbe ederiz. Nefislerimizin şerlerinden ve amellerimizin kötülüklerinden Allâh’a sığınırız. Allâh’ın hidayete erdirdiğini kimse saptıramaz ve Allâh’ın saptırdığını da kimse hidayete erdiremez. Allâh’ın salât ve selâmı efendimiz Muḥammed’e ﷺ ve diğer peygamberlere olsun.

Sizlere ve kendime her şeye kâdir olan yüce Allâh’a karşı takvalı olmayı tavsiye ederim.

Allâh’ım Senden dilekte bulunuyoruz dualarımızı kabul eyle. Allâh’ım günahlarımızı ve hatalarımızı bağışla. Allâh’ım! Bize dünyada iyilik ve güzellik, ahirette de iyilik ve güzellik ver. Bizi cehennem azabından koru. Allâh’ım kusurlarımızı, ayıplarımızı setreyle. Allâh’ım bizi dalalette olanlardan veya dalalete sebep olanlardan değil hidayette olanlardan eyle. Âmin

Ey Allâh’ın kulları! Allâh şüphesiz adaleti, ihsanı, yakınlara bakmayı emreder; hayasızlığı, fenalığı ve haddi aşmayı yasaklar. Düşünesiniz diye size öğüt verir. Farzları eda edin ve günahlardan kaçının! Allâh’tan mağfiret dileyin ve O’na tevekkül edin! Müttaki olun, Allâh üzüntünüzü ve sıkıntınızı kaldırır. Kamet getir!